XP Tarihi

Extreme programcılık, 'önce uzun uzun tasarlama, sonra kodlarsın' fikrinin projelerde başarısız olması ile şekillenmeye başladı. Arkasındaki ilgi, özellikle .com yıllarında daha artmıştır. Bunda, .com projelerinin zorluk ve zamanlama açısından yazılım takımlarına daha büyük yük getirmesi muhakkak rol oynadı. .Com devrinde herkes, piyasaya bir an evvel çıkabilmek için, programcılara ve danışman şirketlere büyük baskılar uygularken, bu baskıların sonucunda, bitirilmesi için 10-11 ay gerektiren proje idare yöntemleri tabii ki 'çatlamaya' başladı.

Eski yöntemler yerine yeni bir yöntem bulmak gerekiyordu, ve XP bu boşluğu doldurdu. XP'nin bir ayrı doğuş noktası, Kent Beck'in müşteri ve programcı gurupları arasında çok katı çizgiler çizmek istemesidir. Kent, bu iki gurubun birbirinin işlerine karışan ve sonuçta projenin seyrine köstek olan davranışlarını kaldırıp, yerine herkesin kendi işini gördüğü, ve kimsenin kimseye stres yaratıp, baskı uygulayamayacağı bir ortam yaratmak istedi. Çünkü projeyi bitirip/bitirmemek bir yana, Kent programcıların mutsuz ve motivasyon eksikliği yaşadığını farketti, ve altta yatan bityeniğini bularak çözümü sağladı. Müşteri/programcı çizgileri çizilince, müşteri projenin nereye gideceğinin yegane sorumlusu oluyor, fakat aynı zamanda, hiçbir şekilde programcıya 'şu işi daha hızlı yap' deme hakkına erişemiyordu.

XP, her dönemde işin ne kadar hızlı yapıldığını ölçerek, sonraki dönemler için ne kadar iş planlanacağını tahmin etmeye uğraştı. Bir kere tahmin yapıldıktan sonra müşteri, özellik listesini ona göre çıkarıyor, ve sonra 'müşteriliğini bilerek' daha fazla projeye karışmıyordu. Çünkü programcılık teknik bir olay idi, ve özelliklerin ne kadar hızlı yazılıp yazılmayacağı teknik dünyaya ait bir karardı. Ayrıca, XP'nin teknik kodlama süreci/yöntemleri alanında da hayati tavsiyeler getirdiğini görüyoruz. Kent, anlattıgı bir hikayede, rastladığı bir programcının öteki arkadaşlarına sürekli fark attığını gözlediğini söyler. Bu farkın altında, programcının her yazdığı 3 satıra takabül 1 satır da birim testi yazdığını farkedince Kent, bu yönteme daha dikkatle bakmaya başladı. Genelde programcıyı yavaşlatılacağı düşünülen test yazmak eylemi, uzun vadede test eden programcının lehinde büyük farklar doğuruyordu.

Çünkü test yazan programcı, kodunu daha cesurca değiştirebiliyor, ve mimari değişiklikleri bile gözünü kırpmadan yapabiliyordu. Öyle ya, eğer mimari değişikliği yaparken bir hata eklenmiş olsa, derlemeden sonra sürekli işletilen birim testleri, bu yanlışı anında yakalayıyordu! Ve Kent, bu tekniği de XP dağarcığına kattı. Mekan Her hikayeye bir mekan gerekir. XP'nin mekanı, C2 projesi denen General Motors şirketinin bordro kontrol projesidir. Bu proje, mimari olarak duvara tosladıktan sonra, projede olan Kent, uzun süredir planlamakta XP'yi deneme vaktinin geldiğini anladı. General Motor şirketi yönetiminden izin istedi, ve kolları sıvadı. Kent ilk önce, en büyük sorun olarak gördüğü iletişim sorununu çözdü.

Programcılar ayrı odalarda, ya da aynı odada olsalar bile aralarında plastik duvarlarla ayrıli 'hücrelerde' iş yapmaya uğraşıyorlardı, ve tabii ki iletişim kurmak zor oluyordu. Yazılım projelerinde herkesin bildiği bir vaka şudur: Yanınında olmakta olan bir konuşma, sizin için önemli bilgiler içerir, kulak kabartırsınız, ve gerekli ise konuşmaya katılırsınız. Bu gibi bilgi paylaşımı için hücre sistemi ölüm demekti. Ya da, herhangi birine bir soru sormak isteseseniz, ama soru sormak istediğiniz kişi 50 metre ötede olsa, soruyu sormak için ne kadar zahmete katlanacaksınız? Kafanızı kaldırıp azıcık sesli olarak arkadaşınıza bu soruyu sormak daha iyi olmaz mıydı? Ufak gibi gözüken bu tip şeyler, çok hızlı gerçekleşen yazılım projeleri için önemli faktörlerdi. Yazılımda, bilinen türden hammadde ve sanayii yoktur, herşey düşünce ve iletişim bağlamında gerçekleşir. Bu yüzden tek bir soru soramamak, hatalı bir kod ile hatasız arasındaki farkı belirleyebilir. Bunu farkeden Kent, hemen herkesi aynı odada topladı, ve hücre duvarlarını kaldırdı. Bir sonraki değişiklik, sürekli tümleştirme denen teknik akabinde meydana geldi. Kent, genelde XP yöntemini şöyle tarif eder. "İyi olduğu bilinen yazılım tekniklerinin sesini, sonuna kadar açmak".

Gereksiz bir ifade gibi gelebilir, fakat örneklerle daha berraklaştırmaya çalışalım. Herkesin bildiği programcılık teknikleri arasında, bütün proje kodunu derleyerek, tümleştirmek (entegrasyon) ve testlerden geçirmek gelir. Yani, eğer programımızın kullandıği arayüzleri doğru kullanıp kullanmadığımızı anlamak istiyorsak, bütün kodu beraber derleriz, ve testlerden geçiririz. Bu işlemi yapmak 'iyi' bir teknik olarak bilinir. Eğer iyi ise, niye her zaman yapmıyoruz? Kent, tümleştirme işini bir otomatik programa bağlayarak, bu programın her yarım saatte bir bütün kodu otomatik derleyerek sonuçlarını projeye e-posta ile bildirsini sağladı. Bunun sonuçları tabii ki devrim oldu. Artık, eğer kaynak kod idare (KKİ) sistemine yanlış, hatalı, yanlış tümleşen bir kod parçası eklenmiş ise, otomatik derleyici bunu en az yarım saat içinde yakalayabiliyordu.

Hata e-posta ile alındığında, proje takımı o anda yaptığı işi bırakıp, tamamen o hatayı düzeltmek ile uğrâşacaklardı. Böylece, tümleşme hataları taa sonuç ortamına aktarıldıktan sonra değil, hata olduktan 30 dakika sonra yakalanıyordu. Bir başka örnek kod kontrol sırasında oldu. Arada sırada başkasının kodunu kontrolden geçirmemiz, ve stil, teknik olarak bulduğumuz düzeltmeleri arkadaşımıza bildirmemiz de 'iyi' bir teknik olarak bilinir. Fakat normal projelerde bu teknik, genelde takım liderinin insiyatifi ile başlatılır, ve bir odaya doluşulur, yazıcıdan basılmış koda herkes bakar, ve fikirlerini söyler, sonra herkes odasına döner düzeltmeler yapılır. Kent şöyle dedi: 'Bu iyi bir teknik ise, niye her zaman yapmıyoruz?'. Sürekli kod kontrolu yapabilmenin en iyi yolu olarak, tek kişinin kod yazması yerine bir başkasının sonradan kontrolü yerine, iki kişinin aynı anda kodlama yapması, ve sürekli birbirlerini kontrol etmesi fikrine erişti. Bu yaklaşım da yazılım projelerinde bir devrim oldu.