Sürekli Entegre Etmek

Yazılım projelerinde, bütün kaynak kodu baştan asağı derlemek ve işleyen bir program çıkartmak çok önemlidir. Bu eylemin bu kadar önemli olmasına rağmen, bazı projelerde bu tekniğin izlenmediğini görüyoruz. Bu satırlarda Matt adlı arkadaşımızın bir projemiz icin kurduğu 'derleme sistemini' gözden geçireceğiz. Matt benim ThoughtWorks şirketinde çalışan arkadaşlarımdan biri, ve kurduğu tümleştirme sistemi öteki projelerimizde de kullanılmaya başlandı. Sistemin en göz alıcı noktası bütün kodu derlemek ve bütün testleri bu çıkan program üzerinde otomatik olarak işletmek. Bunun sayesinde programcıların ayrı kodları birbirine 'hergün' entegre ediliyor, ve sonuçta program farklılıkları önceden tesbit edilmiş oluyor.

Yazılım tarihi eski olmasa bile, birçok bilinen ve işleyen derslerle doludur. Nedense bu dersler hakkında konuşulsa da, çok azı işleme konar. En önemli derslerden biri kodu bastan aşağı derlemek ve testlere tâbi tutmaktır, ve bunu gün içerisinde birkaç kere yapmaktır. Günlük derleme fikri yeni değil, McConnell tavsiyesi de böyledir, ve Microsoft'ta eskiden beri takip edilen iyi metodlardan biridir. Fakat burada XP'ye daha çok hak vermek lazım, onlara göre günde bir kere derleme 'en az' yapılması gereken bir şeydir. Daha çok yapılırsa daha iyi. Sürekli Entegrasyon terimini bu yazıda kullanacağız, bu terimi XP grubundan aldık. Bu kavram çok eskiden beri ortadaydı, XP takip etmeyen bircok kişi tarafindan takip ediliyordu. Biz şirketimizde XP kullandığımız için terimleri ve fikirleri aynen kullanıyoruz, fakat söylemek gerekir ki, bütün metodu (XP) takip etmeseniz bile parça halinde bazı 'dersleri' size yardımcı olacaktır. Günlük, otomatik derleme sistemini kurmak için birkaç şey gerekir:

• Bütün kodun bulunduğu, herkezin erişebileceği bir depo. Bu depo en son sürüm ve önceki sürümlere rahat erişebilmenizi sağlamalı.

• Derleme sistemi öyle kurulmalı ki, her programcı, tek bir komut satırı ile, kaynak kodun hepsini derleyebilmeli.

• Test sistemi öyle kurulmalı ki, bütün testler, yeni derlenen programın üzerinde 'otomatik' olarak işletilmeli, gene tek bir komut satırı ile.

• Bu işlemin sonunda, programın en son halini temsil eden calıştırılır program elde edilmeli. Bütün bunların yapılması biraz disiplin gerektirecek. Öteki taraftan, bir kere işler hale gelince bu sistemi sürekli işler halde tutmak cok kolay. Sürekli Entegrasyonun Yararları Sürekli Entegrasyonun en zor taraflarından biri, yazılım takımının günlük hayatında getirdiği değişikliklerdir. Bu değişiklikler bariz olmayabilir, hele hele bu stilde işleyen bir takımda hiç calışmadıysanız...

Aslında birey bazında, her programcı tek tek bu sistemi takip etmektedir, fakat tek kişi uzerinde odaklı olarak bunu yapmaktadır. Denebilir ki, tek kişi, kendi kodunu, gene kendi kodu ile sürekli entegre etmektedir. Fakat takım halinde calışmak, beraberinde değişik problemler getirir, bu yüzden takım bazında yapılacal bir sürekli entegre eylemi, potansiyel problemlerin sayısını aşağı indirecektir. Bu sistemi tekip ederken disiplinli olup, sistemden sapmamak da gerekir. Sürekli Entegrasyonun en büyük yararı, "hata bulmakta" olacak. Bazen yazılım takımı belli bir hatanın peşinde saatler harcar, çünkü bir programcının kodu ötekinin kodunu bozmuştur (birbirlerinin kodunu kullanıyorlar ise). Böyle hataları bulmak zordur, çünkü hata iki tarafta ayrı ayrı değildir. Hata 'iki kod parçasının birbiri ile konuştuğu' yerdedir.

Bu tip hatalar, göze çarpmadan günlerce ortaya çıkmayabilirler, oldukları yerde büyürler. (Belki de İngilizce terimde yazılım hatalarına 'bug', yani böcek denmesi bu yüzdendir). Sürekli entegrasyonun yardımı ile, bu tür yazılım hataları, daha yapıldığı günde yakalanabilir. Hata yakalanınca, zaten iki kodun nerede birleştiği bilindiği için, kodun her yerine bakmanız gerekmez. Bunun sayesinde arama/tarama işlemini kaynak kodunun yarısına indirebilirsiniz. Eğer hatayı bulamazsanız bile, calışmayan özelliği sonraki sürüme dâhil etmezsiniz olur biter, hatayı erken yakaladığinız için, hangi özelliğe bağlı olduğunu bilirsiniz. (Tabii ki yeni özelliği istemeniz, hatanın kötülüğünden daha baskın çıkabilir. Bu halde hataya geçiş belgesi verebilirsiniz, ama hiç değilse bilerek yapılmış bir seçim olur bu seçim, bilginiz haricinde çıkacak bir hatadan bin kat daha iyidir).

Ayrıca, bütün entegrasyon hatalarını yakalamayabilirsiniz. Bu anlattığımız sistem, test etmeye dayanır, ve bildiğiniz gibi testler bütün hataları ortaya çıkarmayabilirler. (Eğer yeteri kadar test yazmamışsanız). Önemli olan nokta, sürekli entegre kurmak icin harcadığınız eforun yararlı bir getiri sağlayacağıdır. Harcadığınız zaman, size daha fazla zaman ve para olarak geri dönecektir. Bu sistemin olması, hiç olmamasından çok daha iyidir. Özetle, sürekli entegrasyon ile zamandan istifade etmeniz mümkün olacaktır, entegrasyon hatalarını sistematik bir şekilde yakaladığınız için, hata aramakla daha az zaman harcar olacaksınız. Bunları deneysel sonuçlara dayandıramıyoruz, fakat gözlemlerimize dayanarak sürekli entegrasyonun güçlü bir şekilde arkasındayız.

Martin Fowler