Projelerde İşbölümü

Programcıların arasında işbölümü yaparken gözetilmesi gereken birkaç önemli noktadan bahsetmek gerekiyor. Eğer projemizde XP yöntemi izleniyorsa, işbölümünün yapılması özellik kartlarının programcılar tarafından paylaşılmasının doğal bir uzantısı olacaktır. XP yöntemi kullanılmıyorsa, yapılması mümkün bir hataya karşı şu kıstası sunmak istiyoruz: İşbölümü takım elemanlarının teknoloji bilgisine göre değil, kodlayacakları özelliğe göre yapılmalıdır. Örnek Mesela, İnternet bazlı bir bilgi işlem projesinde, işbölümü JSP'ciler ve Java Servlet/Bean'ciler arasında yapmak, akla ilk gelen ve doğru gibi gözüken bir paylaştırım şeklidir. Fakat bu yöntemin takım için sakıncalı olacaktır. Bu tip bir iş taksimi, teknoloji bilgi sınırlarında yapılmış bir işbölümüdür, ve JSP'ciler ile Java'cılar arasındaki iletişim miktarını gereğinden fazla arttıracaktır. Bir JSP sayfasının giriş olarak belli bildirgeçlere ihtiyacı vardır, ve sonuç olarak bazı çıktılar verir.

Eğer bu verilerin değiş-tokuş yaptığı diğer Java nesnesinin yazarı başka bir programcı ise, gereken iletişim, iki programcının iş kısımlarının ilerleyiş/bitiş/devrediş zamanlarını birbirlerine kitlemiş olur. Ayrıca, görevin bitip bitmediği özellik bazında daha rahat anlaşılabilir. Bir JSP sayfasına bakarak sayfanın bitmiş gibi gözükmesi bizi aldatabilir. Fakat, sayfa daha tam arka plan Java nesneleri ile tümleştirilmemiş ise, genel-i itabarı ile özellik bitmemiştir. Fakat, her iki programcı da benim sayfam bitti, arkadaşın Java nesnesi bitmedi, hata burada değil, orada, gibi bir gereksiz düşünce egzerzisine girebilirler. Eğer paylaştırımı özellik bazında yaparsak, bu özellik için gereken JSP'leri, Java kodunu, veri tabani SQL komutlarını tasarlayan/kodlayan tek programcı, işini yapması için gereken bütün katmanlarda gezinerek, işini bitirdiğinde, tümleştirmeyi bitirdiğinden daha emin olur. Yani doğru olan, bir projede herkesin JSP, ve herkesin Java kodları yazabilmesidir. Yazmayı bilmeyenler, ikili kodlama tekniklerinin yardımı ile diğer teknolojiyi arkadaşlarından öğrenmeli, ve her iki çeşit kodlamayı yapar hale gelmelidirler.

Bu, hem kod tecrübesinin proje takımları arasında yayılması açısından, hem de koda bakım yapabilecek programcı sayısının artması bakımından zaten yararlı bir sonuçtur. İletişim, bir yazılım projesinden muhakkak zâti önem taşır, ve gereken konularda had safhada arttırılması gerekir. Fakat, eğer bazı yerlerde iletişim kurmadan iş görebiliyorsak, yani tek bir kişinin, gereken yerlere gereken kodları koyarak işi bitirmesi mümkün ise, o zaman bu tek kişiye görevi vermek asli amacımız olmalıdır. Çok katmanlı bir J2EE projesini çok katmanlı bir pastaya benzetirsek (her katmanın değişik bir tatlı olduğunu düşünelim), işbölümü yaparken pastayı dikey olarak kesip, bu dilimleri misafirlere dağıtmak gerekir. Bu şekilde bir dağılımda herkesin dilimi içinde her çeşit tatlıdan bir miktar mevcut olacaktır. Tatlılar teknolojiler, dilimler de özellikler olarak düşünülebilir. İstisna Kuralımıza tek istisnai durum, ufak bir alanda tek kişinin uzmanlık bilgisini kullanıldığı alanlarda olabilir. Fakat takımın çoğunluğunun çalıştığı türden görevleri paylaştırma konusunda, önceden açıklanan kural geçerli olmalıdır.